اینترنت کافی نیست

جنبش سبز نمیتونه فقط با نوشتن توی اینترنت و حرف زدن توی تلویزیونهای ماهواره‌ای همه‌گیر بشه و همه مردم شور و شوق انتقلابی رو در خودشون احساس کنن. درسته که یکی از مشخصه‌های قابل توجه این جنبش، دیجیتالی بودن اونه. اما باید از کاغذ هم استفاده بشه.
شکل فعلی اطلاع رسانی، بخش زیادی از هیجان و آدرنالین ناشی از شکستن تابوها رو اصلا فعال نمیکنه. چون برای خوندن اخبار این جنبش حتما باید مقدماتی انجام بشه: باید کانال خاصی رو بگیریم یا اینکه به سایتهای مشخصی سر بزنیم. اما شبنامه یا اعلامیه‌ای که توی خونه‌ها انداخته میشه یا توی خیابونا و محلهای عمومی پخش میشه، کاملا ناگهانی و غیرمترقبه است که شگفتی و هیجان زیادی رو در افراد ایجاد میکنه. اعلامیه کاغذی یه وجود و ماهیت فیزیکی و قابل لمس داره که باعث میشه فرد دریافت کننده واقعا بپذیره که مالک اون اعلامیه است. نگهداری و مخفی کردن یه اعلامیه چاپ شده احساس بهتر و ملموس‌تری از مشارکت و مقاومت ایجاد میکنه. کسی که یه اعلامیه رو از توی خیابون برمیداره و تا خونه میبره هیجان زیادی رو در خودش احساس میکنه و با تمام وجودعظمت کاری رو که داره انجام میده لمس میکنه. مردم نمیتونن فقط با دنیای مجازی یه حرکت بزرگ رو حس کنن. مردم باید حتما با دستاشون اون رو لمس کنن.

جملات قصار

مهم نیست که قشنگ نیستی، قشنگ اینه که مهم نیستی.